Zapraszamy na najpierwmieszkanie.org.pl. To portal poświęcony wartościom, systemom i programom Najpierw Mieszkanie. Portal Najpierw Mieszkanie jest prowadzony przez Fundację Najpierw Mieszkanie Polska przez osoby, które stworzyły i prowadziły stronę czynajpierwmieszkanie.pl., która niniejszym staje się stroną archiwalną. Dziękujemy, że byliście z nami tutaj i czekamy na Was w nowym miejscu!
W drugiej połowie 2014 roku Stowarzyszenie Otwarte Drzwi prowadziło projekt pt. “Zmniejszenie skali bezdomności na dworcach kolejowych oraz w ich otoczeniu”, którego centrum stanowił streetworking realizowany na stołecznych dworcach Wschodnim, Centralnym i Zachodnim. Podczas czterech miesięcy dyżurów streetworkerzy nawiązali kontakt z blisko 300 (!) osobami pozostającymi w sytuacji bezdomności.
Zidentyfikowano i przeprowadzono krótkie wywiady z 272 osobami bezdomnymi, głównie mężczyznami, w zróżnicowanym wieku (od 23 do 72 lat) pochodzącymi z terenu całej Polski i z zagranicy. U części stwierdzono prawdopodobieństwo występowania zaburzeń psychicznych, u większości uzależnienie od substancji (głównie alkoholu).
W świetle tych danych wydaje się uzasadnionym stwierdzenie, że część osób objętych projektem nacechowana może być podwójnym rozpoznaniem zaburzeń psychicznych (zaburzenie plus uzależnienie). W przypadku takiego rozpoznania współwystępującego z przedłużającym się pozostawaniem w sytuacji bezdomności, właściwą i jedyną skuteczną formą pomocy przynoszącą trwale rezultaty w postaci stabilizacji sytuacji mieszkaniowej oraz poprawy stanu zdrowia jest program oparty o ideę “Najpierw mieszkanie”. W mieście stołecznym Warszawa, nie dość, że takiego programu nie ma to i istniejący system pomocy obejmujący jadłodajnie, noclegownie, schroniska, schroniska specjalistyczne oraz mieszkania treningowe, w trakcie realizacji projektu został zdiagnozowany jako nieskoordynowany i tworzony przez organizacje, które bardzo słabo ze sobą współpracują, co znacząco ograniczało możliwości pracy streetworkerów. Opisując relacje między organizacjami tworzącymi szeroko rozumiany system pomocy społecznej w mieście, autor raportu stwierdza:
“Jak już podkreślono, chodzi o najbardziej newralgiczny punkt, którego słabość doprowadziła do braku integralności w działaniach misji streetworkingu. Rolą streetworkerów jest “wychwycenie” osób bezdomnych, motywowanie ich do zmian, i przekazywanie ich pod opiekę wyspecjalizowanych ośrodków. W kontekście modelu Castel’a, jeśli streetworker ma za zadanie pomóc bezdomnemu w przejściu z obszaru kruchości lub desafillation do obszaru pomocy i integracji społecznej, należałoby zagwarantować odpowiednią współpracę między jednostkami wyspecjalizowanymi w pracy na ulicy, a organizacjami oferującymi inne usługi z sektora zdrowotnego, dotyczące terapii, edukacji, rynku pracy czy mieszkalnictwa. W czasie prowadzenia projektu okazało się, że warszawskie organizacje zajmujące się bezdomnymi wykazują bardzo niski poziom współpracy między sobą, a cały system pomocy społecznej cechuje się sektorowością. Wydaje się, że jest on złożony z organizacji, które rzadko się ze sobą komunikują, natomiast konkurują w pozyskiwaniu środków przewidzianych przez Miasto.”
Dane zgromadzone podczas realizacji projektu stanowią kolejne dowody przebywania na terenie m.st. Warszawa grupy osób doświadczających bezdomności i nie znajdujących pomocy w ramach istniejącego systemu oraz stanowiących potencjalnych klientów programów “Najpierw mieszkanie”.
Inne informacje o projekcie: tutaj
Projekt realizowany przez lidera Fundację Ius Medicinae oraz partnerów Kamiliańską Misję Pomocy Społecznej i Armię Zbawienia w Islandii w Programie Obywatele dla Demokracji finansowanym ze środków EOG
